به نقل از «آنا»

مسعودی: به مدافعان حرم اعتقاد داشتم و سریال را دلی ساختم/ صبوری: با رزومه تئاترم بازیگر شدم نه اینستاگرام/ سلیمی: هیچ‌کدام از کارهایم انقدر بازخورد مردمی نداشت

تاریخ انتشار: ۲ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۷۱۷۲۳۲

عوامل سریال «آخر خط» ساخته علی مسعودی با حضور کارگردان و جمعی از بازیگران آن در خبرگزاری آنا حضور یافتند و به گفتگویی صمیمی نشستند.

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا- محسن غلامی: مخاطبان سیما در این شب‌ها پای سریالی نشستند که طنازی جالبی داشت و در عین قصه طنز و کمدی خود دست روی سوژه‌هایی خاص‌تر نیز گذاشت؛ قصه‌ای مثل داعش و مدافعان حرم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

البته «آخر خط»ی‌ها در این بین نقدهای زیرکانه‌ای هم داشتند و با توجه به داستان شیرین خود و استفاده از بازیگرانی غیرمعمول، مخاطبان عام‌تری را جذب کردند و توانستند در این ایام به خوبی دیده شوند.

همزمان با پخش قسمت آخر سریال «آخر خط»، شاهد حضور علی مسعودی کارگردان آن به همراه برخی بازیگران از جمله داریوش سلیمی، علی صبوری و فاطمه امینی در خبرگزاری آنا بودیم. نشستی صمیمی که بخش‌هایی از آن که جنبه رسانه‌ای دارد را در ادامه می‌خوانید:

آنا: آقای مسعودی با شما شروع کنیم. بعد از چند تجربه نویسندگی سریال، کارگردانی را هم با «آخر خط» تجربه کردید؛ سریالی که مورد استقبال قرار گرفت. از این تجربه بگویید.

مسعودی: ساخت این سریال داستان و مشکلات زیادی داشت. تجربه‌ای که من در این یک سریال به دست آوردم به اندازه ساختن پنج سریال بود. از سال 96 درگیر ساخت آن هستم تا به امروز اما شاید به اندازه کارمند معمولی هم دستمزد نگرفتم و هنوز هم طلبکارم. البته خستگی آدم از تنش درمی‌رود زمانی که کار پخش می‌شود و بعد می‌بینی که مردم رضایت داشتند و هر کس در خیابان تو را می‌بیند، می‌گوید آقا دمت گرم ما را خنداندی!

در شرایط امروز جامعه ما به نظر من هیچ ثوابی بالاتر از شاد کردن دل مردم نیست. همین طور که در این چند روز در دایرکت صفحه من و پست‌های من ‌می‌نوشتند که آقا دمت گرم! 40 دقیقه ذهن ما آرام شد، در این 40 دقیقه چند بار خندیدیم، خدا پدر و مادرت را بیامرزد! و ... اینهاست که تمام خستگی و تمام سختی‌هایی که در این دو سال و خرده‌ای کشیدم را فراموش می‌کنم.

این را هم بنویسید که من از هیچ ارگان دولتی پولی برای ساخت این سریال نگرفته‌ام. به بچه‌های مدافع حرم اعتقاد داشتم و دارم و این سریال را به قول معروف دلی ساختم.

آنا: پس اذیتتان نکردند!

مسعودی: آنهایی که واقعاً من را اذیت کردند، در قسمت سوم بخشیدم‌شان.

آنا: اشاره به شخص خاصی هم که ندارید.

مسعودی: نه. از اینجاست که همه چیز دیگر لذتبخش می‌شود. هر چقدر هم که جلوتر رفت بهتر هم شد.

آنا: آقای صبوری شما بعد از «خندوانه»، اولین تجربه سریالی‌تان را هم کار کردید البته به عنوان بازیگر. قبل‌تر پیشنهادهای دیگری داشتید که نه گفته باشید و بروید سراغ آقای مسعودی؟

صبوری: پیشنهاد داشتم ولی «آخر خط» قطعا بهترین پیشنهادم بود.

آنا: خب چه امتیازی داشت که به عنوان تجربه اول بازیگری، آن را قبول کردید؟

صبوری: خب نقش اصلی بودم و در عین حال تیمی بود که دوستش داشتم. همه چیزشان خوب بود شاید برعکس قبلی‌ها.

مسعودی: تجربه‌ای که من در این یک سریال به دست آوردم به اندازه ساختن پنج سریال بود. البته خستگی آدم از تنش درمی‌رود زمانی که کار پخش می‌شود و بعد می‌بینی که مردم رضایت داشتند و هر کس در خیابان تو را می‌بیند، می‌گوید آقا دمت گرم ما را خنداندی!

آنا: قرار بود که به سمت بازیگری بیایید یا به شانس و اقبال وارد این حیطه شدید؟

صبوری: بالاخره وقتی می‌آیی در «خندوانه» و می‌توانی خیلی خوب دیده شوی، بعدتر به تو پیشنهاد می‌کنند که بله باید وارد بازیگری هم بشویم.

آنا: ولی دوستان دیگر همان استندآپ‌های معروف سراغ بازیگری نیامدند.

صبوری: چرا اتفاقا؛ خیلی‌هایشان آمدند. الان مثلاً مجید افشاری فیلم سینمایی بازی کرده یا محمد منتظری تجربه حضور در سریال را داشته و برخی دیگر هم فعالند.

آنا: پس هدف از اول همین بود که به سمت بازیگری بروید!

صبوری: من قبل از اینکه به »خندوانه» بروم و اصلاً قبل از اینکه به اینستاگرام بیایم، چندین سال تئاتر کار می‌کردم. بعد آمدم در فضای مجازی.

آنا: با استندآپ هم شروع کردی.

صبوری: بله اول با استندآپ شروع کردم مثلا سلفی می‌گرفتم که خوب نبود. بعد فیلم‌های کوتاه کمدی ساختم. بعد رفتم به «خندوانه» و دوباره برگشتم به فضای مجازی. خیلی پیجم تغییر کرد و دیگر عمیقاً رفتم در این فضا که کلیپ‌های حرفه‌ای بسازم.

دو سال پیش در «خندوانه»، شب‌ها می‌رفتم دفتر علی آقای مسعودی می‌نشستیم، کمکم می‌کرد تا اینکه اول شدم. بعد از این ماجرا رفتم دفتری که برای سریال «آخر خط» در نظر گرفته بودند. از من تست گرفتند و بعد از چند روز گفتند اوکی است و بلند شو بیا!

از همان اول هم می‌گفت فضای مجازی را کار نکن. البته آن موقع نمی‌دانست کار می‌کنم. یعنی می‌گفت اگر می‌خواهی بیایی در عرصه بازیگری، پس در این عرصه باش و بعد از چند سال حتما می‌درخشی. ولی انتخاب من ریسک بزرگی برای این سریال و خود ایشان بود.

آنا: البته بعضی از دوستان فیلمساز از همین حربه استفاده می‌کنند؛ یعنی کسانی که در اینستاگرام و ... مشهورند را عمداً جلوی دوربین می‌آورند تا آن خلاهای احتمالی را پر کنند و مخاطب عام را به سمت خود جذب کنند. انتخاب شما هم شاید به خاطر این قضیه باشد!

مسعودی: بگذارید من این مساله را شفاف کنم. روزی که من علی صبوری را انتخاب کردم، اولاً خبر نداشتم در فضای مجازی اینقدر فعال است. بعد هم علی در فضای مجازی به خاطر اینکه در «خنداننده شو» اول شده بود، به او تذکر داده بودند که مراقب این فضا باشد. بنابراین حتی خیلی از کلیپ‌هایش را پاک کرده بود و دیگر کار نمی‌کرد.

 اصلاً علی در فضای مجازی شاخ نبود و به قولی عددی نبود! به خاطر اینکه در «خنداننده شو» دیده شد مخاطبان پیجش نیز بالا رفت. بعد هم آمد سر کار ما و با او قرارداد بستیم و رفت جلوی دوربین. فکر کنم 15 روز از فیلم‌برداری ما گذشته بود، کار که تمام می‌شد می‌رفت در فضای مجازی و فعالیت‌هایش را بیشتر کرده بود. بعد هم که کار ما یک سال تعطیل شد.

صبوری: سه بار تولید سریال «آخر خط» تعطیل شد. راجع به این داستان یک چیزی بگویم؛ علی آقا در مورد من بالاخره یک ریسکی کرد. بعد از «خندوانه» بالاخره یک‌سری پیشنهاد به سمت من می‌آمد. پیشنهادها خوب نبود. «آخر خط» بعد از مدتها از آن پیشنهادات قبلی شکل گرفت. منی که می‌آیم سریال بازی می‌کنم و چند ماه مشغولم اما مدت‌ها طول می‌کشد تا پخش شود، چه کنم؟ حتی در این بین کسی مرا به عنوان بازیگر هنوز ندیده و حضور ذهنش از من فقط «خندوانه» است.

صبوری: شاخ مجازی کلمه بدی است. اصلاً نمی‌دانم از کجا درآمده؟ شاخ شاید کسی باشد که ببخشید آنجا لخت می‌شود. اینها هنری ندارند. من به اینها می‌گویم اگر می‌توانی بیا و به واسطه استعدادت یکبار هنری را رو کن تا ببینیم کسی تو را فالوو می‌کند؟

خب من از کجا باید هزینه‌ام را دربیاورم و زندگی‌ام را بگذرانم؟ مجبورم که در فضای مجازی کار کنم آنهم نه خارج از عرف. درست است که آنجا ارشاد اینستاگرام نداریم اما من خط قرمزهای سینما را خط قرمز خودم می‌دانم. اصلاً از این خط قرمزهای سینمایی جلو نزدم. شاید از تلویزیون جلو زدم ولی مابین این بودم. این سریال هم که چندین بار و چندماه تعطیل شد.

آنا: این اتفاق چرا رخ داد؟ همین ماجرای چندین بار تعطیلی ... 

مسعودی: سری دومش حتی هشت ماه تعطیل شد. اصلاً گفتند این کار دیگر می‌رود توی آرشیو، فلان می‌شود و ... یک بنده‌خدایی می‌گفت ارزش‌ها را بردند زیر سوال و «آخر خط» توهین به مقدسات است! حتی یکی از مسئولان محترم کشوری نامه زده بود که به این کار اجازه پخش ندهید که من همین جا از آقای فروغی، مدیر شبکه سه عزیز تشکر می‌کنم. حتی همان زمان گفتند که قرار نیست کسی برای تلویزیون تصمیم بگیرد.

چرا فقط یک جا؛ آنجایی که ممکن است دادستان محترم کشور یا رئیس محترم قوه قضائیه وارد مساله‌ای شود. خب آن خیلی فرق می‌کند ولی اینکه یک ارگان دیگری بخواهد نامه دهد که این کار بخوابد، که نمی‌شود این‌طوری وگرنه باید در تلویزیون را ببندیم! استقلال تلویزیون از بین می‌رود. نمی‌شود یک نهادی که کارش قانون‌گذاری نیست بیاید نامه دهد که فلان کار بخوابد.

دم آقای فروغی گرم! اینها به عنوان یک مدیر ریسک کردند تا این کار را پخش کردند. می‌دانید که الان خیلی از مدیرها به میزشان فکر می‌کنند. ولی دوستان شبکه سه آمدند و پای همه چیز ایستادند و سریال را پخش کردند. به نظر من مدیران شبکه سه قابل احترام‌اند. اجازه دادند، با مسئولیت خودشان پخش کردند و خداراشکر هیچ اتفاقی هم نیفتاد.

آنا: در مورد این بخش‌ها اگر می‌توانید مثال بزنید.

مسعودی: به عنوان مثال آن قسمتی که اینها لباس زنانه پوشیده بودند و ... طبیعتاً اگر آن پخش نمی‌شد، اصلاً کار در نمی‌آمد. باید نشان می‌دادیم که شاخ‌های مجازی دست به هر کاری می‌زنند و فلان می‌کنند و یا ادامه سریال در مورد شکایت از اینها و اتفاقات دیگر در تحلیل این موضوع.

آنا: یک جنبه دیگر ماجرا را بررسی کنیم. زمانی به اصطلاح چشم رنگی‌ها وارد عرصه بازیگری شدند بدون اینکه دوره‌های خاص بازیگری را بگذرانند و آموزش‌های لازم را ببینند. این سال‌ها به واسطه فضای مجازی، شاخ‌های اینستاگرامی و یا چهره‌های فضای مجازی مثل علی صبوری وارد عرصه بازیگری می‌شوند. شما جوابی برای این اتفاق دارید؟

مسعودی: بگذارید موضوعی را تعریف کنم. علی صبوری سال 94 کل زندگی‌اش را فروخت و 80 میلیون تومان جمع کرد تا یک تئاتری را برگزار کند با این امید که سودی هم داشته باشد. چندتا بازیگر چهره با دستمزد بالا دورهم جمع کرد. یعنی یک بچه شهرستانی که چندتا تئاتر کار کرده بود، حالا به این نتیجه رسیده بود که اگر بخواهد بیننده و مخاطب برای خودش جذب کند باید از تهران چهارتا بازیگر مطرح بیاورد.

تمام زندگی‌اش را فروخت و سرمایه کرد که این تئاتر را اجرا کند. سه روز بعد از اینکه این تئاتر شروع شد، هیچ استقبالی نشد و ورشکست شد و آس و پاس ماند! پس این آدم هزینه‌اش را در این حرفه داده است.

صبوری: من رسما ورشکست شدم.

مسعودی: الان کدام یک از بچه‌های تئاتر 80 میلیون تومان سال 94 که مطمئن باشید 800 میلیون تومان الان شده را حاضر است خرج نمایش کنند؟ کدام یکی از بچه‌های تئاتر حاضر است هر چه دارد را بفروشد و هزینه یک تئاتر کند و روز سوم ورشکست شود؟!

صبوری: من در مورد این اصطلاح «شاخ مجازی» نقدی دارم.

آنا: قبول ندارید؟

صبوری: نه! من در فضای مجازی کار خارج از عرف نکردم. همه کلیپ‌های من مجوز ارشاد دارد. من شدم بهترین فیلمساز سال 98 ارشاد تهران، مدرکش هست.

شاخ مجازی کلمه بدی است. اصلاً نمی‌دانم از کجا درآمده؟! شاخ شاید آن کسی باشد که ببخشید می‌رود لخت می‌شود و داداش می‌کند و آنجا هرچیزی می‌گوید و انجام می‌دهد. اینها هنری ندارند. من به اینها می‌گویم اگر می‌توانی بیا و به واسطه هنر و استعدادت یکبار هنری را رو کن تا ببینیم کسی تو را فالوو می‌کند؟

خیلی از کسانی که دارند من را می‌بینند خانواده‌ها هستند. من روی کمدی فالوور جمع کردم نه روی برهنه شدن. فالوور هم کلمه عجیبی نیست و همان معنی مخاطب را می‌دهد مثل سینمایی که مخاطب دارد، من هم در فضای مجازی مخاطب دارم.

آنا: بالاخره این انتقاد وجود دارد نه تنها به سینما بلکه حتی به سریالسازان تلویزیون که بجای این همه بازیگر، دست روی چهره‌های فضای مجازی می‌گذارد تا شاید بهتر دیده شود.

صبوری: نه این را قبول ندارم. از این بابت که شاید خیلی‌ها اطلاع ندارند که امثال من و یا برخی از پرمخاطب‌های فضای مجازی اتفاقا رزومه تئاتری قوی دارند. من به منتقدین می‌گویم چرا به ما بدون اطلاع از رزومه هنری و بازیگری می‌گویند شاخ مجازی؟! ما را نباید با اینهایی که در فضای مجازی برهنه می‌شوند و هنجارشکنی می‌کنند، مقایسه کنید.

سلیمی: اجازه دهید کسانی که هنر دارند هم وارد بازیگری شوند. ورود به هنر خیلی سخت است به شکلی که برخی حاضرند همه چیزش را بدهد تا یک سکانس بازی کند. وقتی یکی مثل علی صبوری می‌آید و بین این همه آدم طناز، همه را به خنده وامی‌دارد قطعاً یک هنری دارد.

من اگر در «آخر خط» بد بازی کرده باشم، دیگر نباید مرا به عنوان بازیگر بپذیرند. در عین اینکه مگر من به رامبد جوان پول داده‌ام که توانستم نفر اول در «خندوانه» شوم؟ مگر اینها اصلاً پولی هستند. شاید برایتان جالب باشد اما برخی از این به اصطلاح رسانه‌های مجازی به ما توهین می‌کنند تا فالوور بگیرند.

آنا: من برحسب تجربه این سوال را از آقای سلیمی بپرسم. «آخر خط» از آن دست سریال‌هایی است که نقد و  شوخی‌های لب مرزی کم ندارد. فیلم‌نامه را وقتی خواندید خودتان نگران نشدید یک موقع کار در نیاید یا چه بسا پخش نشود.

سلیمی: خب من علی مشهدی را سالیانی است که می‌شناسم. خیلی از کارها موفق حتی علی متنش را یا حداقل بخشی از آن را می‌نوشته بدون اینکه اسمی از او ببرند. علی به قولی آب و خاک می‌شناسند و مملکتش برایش مهم است.

اهل تظاهر هم نیست؛ از آنهایی نیست که چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند! نویسنده‌ای که این همه تجربه موفق دارد بالتبع تمام خط قرمزها را می‌شناسد.

آنا: قصه بالاخره شیطنت‌های جالبی دارد که شاید قبل‌تر کسی سراغش نرفته باشد.

سلیمی: خیلی‌ها قبلا بدترش را هم ساخته‌اند ولی تمام شوخی‌هایی که در «آخر خط» دیدیم و خنده به لب مخاطب می‌آورد، تماماً پیش‌بینی شده و در فیلم‌نامه هست. اصلاً نیازی به بداهه گفتن هم نبود. می‌خواهم بگویم که علی سریال را با اعتقاداتش نوشت و ساخت. نمی‌خواست کوچک‌ترین خدشه‌ای به کار مدافعان حرم بخورد و اینها را من از اول مطمئن بودم. به این فضا علاقه دارد.

آنا: در مورد چینش بازیگران «آخر خط» هم بگویید و جلوه کار که بالاخره از یکی مثل علی صبوری استفاده می‌شود و برای مخاطب نیز جذاب است.

سلیمی: من 30 سال است که در حوزه بازیگری مشغولم. اولاً که من خیلی دوست دارم آدم‌های جدید وارد دنیای بازیگری کشورمان شوند. واقعا یک دوره‌ای بود که اینقدر آدم‌های تکراری در فیلم و سریال‌ها می‌دیدیم خود من نیز به این حساسیت پیدا کرده بودم.

عیبی ندارد، اجازه دهید کسانی که هنر دارند هم وارد بازیگری شوند. ورود به وادی هنر خیلی سخت است به شکلی که برخی حتی حاضرند همه چیزش را بدهد تا یک سکانس بازی کند. وقتی یکی مثل علی صبوری می‌آید و بین این همه آدم طناز، همه را به خنده وامی‌دارد قطعاً یک هنری دارد.

آنا: و خب تبلیغ و دیده شدن بهتر کار.

سلیمی: بالاخره این ماجرا روی دیگری هم دارد؛ همین پرمخاطب بودن بازیگرش باعث می‌شود سریال و ویدئوهای پخش شده کار بهتر دیده شود. بالاخره این نکته مثبتی است حتی برای تلویزیون و تولیداتش. من نزدیک به 170 تجربه بازیگری دارم که حداقل نیمی از آن با آدم‌های بزرگ بوده؛ اما شاید بگویم در کمتر کاری مثل «آخر خط» این‌قدر بازخورد مثبت داشته‌ام. همین استقبال خستگی را از تن بازیگر بیرون می‌کند.

آنا: خانم امینی! بعد از تجربه موفقی که در حوزه اجرای برنامه‌های تلویزیونی کودک تا عروسک‌گردانی که گویا داشته‌اید و البته فضای تئاتر، ورودی هم با «آخر خط» به بازیگری کردید. این فاصله گرفتن از کارنامه قبلی تا بازیگری چقدر هدفمند است؟

امینی: من یک تصحیح داشته باشم اینکه هیچ‌وقت عروسک‌گردانی نکردم و اصلاً تخصصش را ندارم. شغل اصلی من بازیگری است و اگر هم مجری هستم در واقع مجری-بازیگرم. من هیچ‌وقت مجری صرف نبوده‌ام.

در عین اینکه بله؛ نقش‌های مختلفی در صحنه نمایش داشته‌ام. سعی کردم بازیگری کنم. در کارگردانی یا گریم دخالت نکنم. خب نقش عمه فروغ «آخر خط» با کارکترهای اجرا خیلی متفاوت بود و آن را هم دوست داشتم.

آنا: با اجرا فاصله یا میانه‌ای نمی‌اندازد؟

امینی: شاید عزیزان در شبکه کودک غمگین و ناراحت شدند اما توضیح بدهم که من در آن فاصله 6 ماه بود که برنامه زنده روی آنتن نداشتم و خب من نه حقوق ثابتی دارم و نه قراردادی با صدا و سیما. همین‌طور که الان مثلاً پنج ماه است کرونا وجود دارد و درگیری‌های خودش را می‌بینیم.

از آن فضا نه اینکه دور شوم ولی یک بار قرار است زندگی کنم و در ‌این یک بار، دوست دارم اگر در رشته‌ای کار کرده‌ام آن را بیشتر تجربه کنم. من می‌توانم یک نکته‌ای درباره فضای مجازی و مبحث قبلی بگویم؟

آنا: بله بفرمایید!

امینی: صفحات مجازی بزرگسال، مناسب بچه‌ها نیست. خیلی چیزها در کشور ما رده سنی ندارد. کتاب رده سنی دارد یا لباس به سن بچه‌ها و ... ولی اینستاگرام، فضای مجازی و جز آن را پدر و مادر مراقب باشند. یکی سری مسائل ریشه‌ای هستند. ما باید ریشه را درست کنیم.

آنا: علی صبوری؛ اگر قرار است بازیگری را جدی‌تر دنبال کند، سری هم به فضای غیرطنز خواهد زد؟

صبوری: فعلاً همین ژانر طنز خوب است!

امینی: شغل اصلی من بازیگری است و اگر هم مجری هستم در واقع مجری-بازیگرم. یک بار قرار است زندگی کنم و در ‌این یک بار، دوست دارم اگر در رشته‌ای کار کرده‌ام آن را بیشتر تجربه کنم.

آنا: یکی مثل همین آقای سلیمی خوشبختانه تجارب متفاوتی در کارکترهای متفاوت دارد گاه طنز و گاه جدی و حتی منفور. روی دیگر سکه را نشان می‌دهد.

سلیمی: فکر می‌کنم هر کدام از این نقش‌ها لذت خاصی دارد. هم نقش منفور بازی کرده‌ام و هم کارکتر طنزی مثل این سریال. برای بازیگر ممکن است هر نقشی جذابیتی داشته باشد. البته مردم کار طنز را خیلی بیشتر دوست دارند و چه بسا بهتر دیده می‌شود. به کارگردان هم ربط دارد. همین‌طور که در «آخر خط» به نظرم همه چیز اندازه درآمد و بازخوردش خوب بود.

آنا: و نکته پایانی؛ سریال «خط آخر» مورد توجه قرار گرفت. به همین نسبت مردم توقع دارند سریال بعدی شما آقای مسعودی که گویا قرار است به زودی به نام «نوروز رنگی» کلید بخورد، همچنان مخاطب‌پسند باشد. وضعیت تولید این سریال به کجا کشید؟

مسعودی: شاید اسم سریال عوض شود اما قصه در سال 66 و فضای مشهد آن دوران می‌گذرد که من آن را تجربه کرده‌ام. امروز و فردا عازم مشهد می‌شویم و پیش‌تولید و انتخاب بازیگرها و غیره را جدی پیگیری می‌کنیم تا در کمتر از یک ماه دیگر آن را نیز در مشهد کلید بزنیم

انتهای پیام /4143/

منبع: آنا

کلیدواژه: شبکه سه سیما سریال طنز علی مسعودی سریال ایرانی علی صبوری سریال آخر خط فضای مجازی آقای مسعودی شاخ مجازی تعطیل شد یکی مثل بچه ها آخر خط یک بار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۷۱۷۲۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پرطرفدارترین تیم فوتبال ایران با روایت صفحات مجازی

به گزارش "ورزش سه"، همیشه محبوبیت پرسپولیس، استقلال، سپاهان و تراکتور یکی از موضوعات مورد بحث میان هواداران فوتبال ایران بوده و این در حالی است که با گذشت 23 دوره از لیگ برتر ایران، نگاه کردن به جو مخوف ورزشگاه‌ها و تماشاگران تیم‌ها، باعث می‌شود تا حدودی نسبت به این موضوع آگاهی داشته باشیم، اما در عصر ارتباطات، تمرکز بر بخش فضای مجازی به ویژه اینستاگرام به تیم‌ها کمک می‌کند تا محبوبیت خودشان را نشان دهند. البته این موضوع هم چندان قابل اتکا نیست چرا که امکان دارد برخی از کاربران فضای مجازی، صفحه دو یا چند باشگاه را دنبال کرده باشد و از آن مهمتر برخی از هواداران نیز علاقه خودشان را در قلبشان نگه داشتند. با این حال نگاهی خواهیم داشت به وضعیت فعالیت باشگاه‌های لیگ برتر فوتبال ایران در فضای مجازی تا ببینیم کدام تیم بیشترین دنبال کننده و هوادار را دارد.

پرسپولیس - 9 میلیون نفر
باشگاه پرسپولیس با 9 میلیون نفر دنبال کننده، از این حیث در فوتبال ایران یکه تاز است و با توجه به چهره خاصی که در آسیا دارد، توجه مردمان دیگر کشورهای آسیایی را نیز به خود جلب کند.

استقلال - 4 میلیون نفر
اختلاف فاحش آبی‌ها نسبت به رقیب سنتی خود قابل توجه است و این تفاوت 5 میلیونی برای هواداران استقلال قطعا حائز اهمیت خواهد بود.

تراکتور - 1.1 میلیون نفر
نام تیم بعدی مشخص است. تیمی که هنوز تصاویر حضور هواداران پرشورش در بازی‌های لیگ بیست و سوم، توسط رسانه‌ها با عنوان یکی از باشکوه‌ترین تیم‌های هواداری در فوتبال ایران منتشر می‌شود.

سپاهان - 505 هزار نفر
طلایی پوشان اصفهان فاصله بسیار زیادی با سه تیم پرسپولیس، استقلال و تراکتور دارد. آنها در میزان دنبال کننده هنوز به یک میلیون هم نرسیده‌اند و این یک اتفاق مهم در رابطه با صفحه مجازی باشگاه سپاهان خواهد بود.

فولاد خوزستان - 210 هزار نفر
تیم بعدی فولادی‌ها خواهند بود. خوزستان به عنوان اولین استان در مسیر توسعه فوتبال در کشورمان ایران، همیشه استانی فوتبالی بوده و در تاریخ تیم ملی فوتبال ایران، شاهد استعدادهای زیادی بوده‌ایم و فولاد خوزستان به عنوان پرافتخارترین تیم این استان شرایط قابل توجهی دارد.

ملوان - 85 هزار نفر
باشگاه ملوان جدای از محبوبیتی که در خطه شمالی کشورمان دارد، در مدت اخیر با توجه به فعالیت گسترده‌ای که در فضای مجازی داشته، در رده بعدی ایستاده اما شایان ذکر است ملوان نخستین تیمی است که کمتر از 100 هزار نفر دنبال کننده دارد!

صنعت نفت آبادان - 82 هزار نفر
باور کردنی نخواهد بود که با توجه به شرایط کنونی جدول، باید با صنعت نفت آبادان، نماینده برزیلی فوتبال خوزستان در پایان فصل خداحافظی کنیم اما قطعا هواداران پرشور این تیم به مانند همیشه امید دارند و از بازیکنان تیمشان انتظار دارند هر طور که شده از منطقه سقوط فرار کنند.

استقلال خوزستان - 76 هزار نفر
دیگر تیم خوزستانی فوتبال ایران با 76 هزار دنبال کننده، در رده هشتم قرار دارد و افسوس که آنها هم این روزها در تلاش برای بقا هستند.

شمس آذر قزوین - 65 هزار نفر
اینکه استان قزوین در لیگ برتر نماینده داشته باشد یکی از اتفاقاتی بود که بسیاری از فوتبالدوستان ایرانی به آن فکر می‎‌کردند و اکنون می‌بینیم که شمس آذر در فصل نخست خود در لیگ برتر توانسته تیم محبوبی باشد و جذب 65 هزار دنبال کننده اتفاق ویژه‌ای است که آنها در این فصل تجربه کرده‌اند.

نساجی - 51 هزار نفر
امید شهر خسته، اگر چه فصل سختی داشته اما این روزها حداقل با حاشیه امنیتی یک امتیاز از این منطقه خارج شده؛ واضح و مبرهن است که در هر شرایطی، مردم مازندران پشت تیمشان را خالی نخواهند کرد و حتی اگر این تیم قرار باشد در اتفاقی تلخ مانند گذشته 23 سال از سطح اول فوتبال ایران دور باشد، باز هم نساجی‌چی‌ها تیمشان را تنها نخواهند گذاشت.

گل گهر سیرجان - 50 هزار نفر
سیرجانی‌ها در رده یازدهم این آمار قرار دارند و به نظر وضعیت آنها به عنوان یک تیم صنعتی چندان خوب نیست.

آلومینیوم اراک - 49 هزار نفر
ایرالکو با توجه به تمرکزی که بر مدیریت فضای مجازی خود گذاشته، یکی از دیگر تیم‌هایی است که توانسته در اینستاگرام فعالیت بسیار قابل توجهی داشته باشد و از تیم‌های خلاق فوتبال ایران در این زمینه محسوب می‌شود.

هوادار - 44 هزار نفر
تیم بدون هوادار فوتبال ایران که از آغاز نیم فصل با حضور مسعود شجاعی به عنوان سرمربی توجهات را به خود جلب کرده، به وضوح شرایط بهتری نسبت به برخی از تیم‌های لیگ دارد!

ذوب آهن - 38 هزار نفر
انتظار از ذوبی‌ها با توجه به قدمتشان بیشتر بود، اما در این رده‌بندی، رتبه مطلوبی کسب نکرده‌اند.

مس رفسنجان - 29 هزار نفر
نارنجی پوشان رفسنجانی هم با 29 هزار نفر پانزدهمین تیم فوتبال ایران در رابطه با جذب دنبال کننده محسوب می‌شود.

پیکان - 24 هزار نفر
بر خلاف هوادار، آنها در فضای مجازی با توجه به تسلط بر رشته‌های ورزشی مختلف دنبال کننده زیادی ندارند اما آنها هم در این زمینه از تیم‎‌های خاص لیگ محسوب می‌شوند.